domingo, 19 de noviembre de 2006

SOMBRA MÍA

FADO ENTRE CUATRO PAREDES
"Una sombra na fachada
deserto nao vem por nada
sabe Deu ao que virá."
Jorge Monge-Manuel Paulo
Hace tanto tiempo perdí tu sombra
que la arena no la intuye arrastrada y transparente.
De una en una las paredes se licúan;
primero un pie, después los labios;
cuerpos menguantes bajo tormentas de palabras
y sequía de los últimos ojos
que no ven, no sienten, no prodigan besos.
Cansancio ahogado por sobredosis de mar
que arrastra su cuerpo vencido.

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Negra Sombra
Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.

Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.

Si cantan, es ti que cantas,
si choran, es ti que choras,
i es o marmurio do río
i es a noite i es a aurora.

En todo estás e ti es todo,
pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.

Anónimo dijo...

Ya sé que es poco probable que leas, a estas alturas, este comentario, no sé quién eres, pero GRACIAS. Es precioso.